Poštovani sugrađani!

U skladu sa Državnim programom obeležavanja godišnjica istorijskih događaja oslobodilačkih ratova Srbije, Dan sećanja na sve stradale i prognane Srbe u oružanoj akciji "Oluja" - 4. avgust 1995. godine, obeležava se od 2015. godine . Svakog 4. i 5. avgusta Vlada Republike Srbije i Vlada Republike Srpske obeležavaju zajednički ovaj Dan sećanja prigodnim državnim i kulturnin programima. Vojno-policijska akcija "Oluja" ubraja se u jedno od najsurovijih i najmasovnijih etničkih čišćenja na području bivše SFRJ. Akcija "Oluja" je počela 4. avgusta 1995. godine, kada su hrvatske vojne, paravojne i policijske jedinice, ukunpe snage od oko 200.000 vojnika, izvršile agresiju na severnu Dalmaciju, Liku, Kordun i Baniju, odnosno na Srpsku autonomnu oblast Krajina, u sastavu tadašnje Republike Srpska Krajina. Agresija je izvršena uprkos činjenici da je ta oblast bila pod zaštitom UN-a. U ovoj zlokobnoj akciji, ubijeno je najmanje 1.960 osoba srpske nacionalnosti i proterano preko 250.000 Srba iz Krajine. Navedene oružane formacije su ubijale i one u izbegličkim kolonama, duboko u teritoriju Republike Srpske. U akciji "Maestral", koja je bila njen produžetak, hrvatske oružane snage u sadejstvu sa Petim korpusom muslimanske armije, ubile su još 655 i prognale oko 125.000 srpskih stanovnika. U najtežem zločinu "Oluje", hrvatski borberni avioni su 7. avgusta bombardovali kolonu srpskih izbeglica na Petrovačkoj cesti, kada je za dva minuta ubijeno devetoro civila, a među njima četvoro dece stare od šest do 13 godina. Ekshumacije još traju, neke grobnice nisu ni otvorene. Akcija hrvatske vojske za cilj je zapravo imala iseljavanje celokupnog stanovništva srpske nacionalnosti, a nakon proterivanja zabeležena su paljenja, pljačke i likvidacije malobrojnih Srba koji nisu hteli da napuste svoja vekovna ognjišta. Narod zapadne Krajine, poučen “istorijskim iskustvom”, kreće u dotad najveću “seobu” srpskog naroda, na istok ka Srbiji, kao jedinom utočištu. I kada je prestao svaki otpor, ubijani su stari, mentalno oboleli, ljudi koji nisu hteli ili mogli da odu sa svojih vekovnih ognjišta, a koji su se nadali da će se prema njima postupati po pravilima Ženevske konvncije. Ova akcija, pod kodnim nazivom “Oluja”, sprovođena je, kao uostalom i one koje su joj prethodile, po taktici “spržene zemlje”, što je polovinom novembra 1995. godine doseglo razmere potpunog zatiranja srpskog naroda u Krajini. Za nekoliko godina tzv. „domovinskog rata“– udeo srpskog stanovništva u ukupnoj populaciji Hrvatske je smanjen sa preko 12% na ispod 4%. Sve navedeno, uz brojne posredne i neposredne dokaze, nepobitne činjenice i izjave dovodi do zaključka o kome se nedovoljno govori: Oluja predstavlja etničko čišćenje. Za zločine, stradanje i progon Srba u „Oluji“ još uvek niko nije odgovarao.